Het doel van een Archeologisch Booronderzoek (Inventariserende Veldonderzoek door middel van boringen; IVO-B) is het in kaart brengen van de ondergrond, zoals:

• De mate van verstoring ter plaatse van het plangebied;
• Bodemopbouw;
• Landschapsgeschiedenis;
• Bewoningsmogelijkheden in het verleden; en
• Diepteligging van mogelijk aanwezige archeologische resten.

Centraal staat de vraag of en op welke diepte archeologische resten aanwezig zijn. Belangrijke indicatoren hiervoor zijn onder meer de aanwezigheid van houtskool, verbrand bot, puinresten, (bewerkt) vuursteen en aardewerkfragmenten in de boorprofielen. De boringen worden systematisch binnen het plangebied uitgezet, om zodoende de bodemopbouw van het gehele plangebied in kaart te brengen. Daarvoor gebruiken we een mede door onszelf ontwikkelde generator in QGis 3 welke openbaar toegankelijk is via deze link.

Waar mogelijk en zinvol, wordt tegelijkertijd met het booronderzoek ook een oppervlaktekartering uitgevoerd. Waar archeologisch belangrijke lagen betrekkelijk dicht onder het maaiveld liggen, kunnen archeologische vondsten aan het oppervlakte aangetroffen worden. Vooral onbegroeide akkers lenen zich voor deze onderzoeksmethodiek.

Op basis van de resultaten van het booronderzoek wordt een advies opgesteld waarin wordt aangegeven of vervolgonderzoek noodzakelijk is, of dat het plangebied volledig kan worden vrijgegeven. Wanneer vervolgonderzoek noodzakelijk wordt geacht, wordt in overleg met de opdrachtgever en de bevoegde overheid nagegaan of met een relatief simpele planaanpassing de noodzaak tot vervolgonderzoek kan komen te vervallen. Wanneer dat niet het geval is, dient het plangebied archeologisch onderzocht te worden.